La clé du bonheur |
Plahig he neh ebet
E voe roet din eun alc'hwez
Alc'hwez an eürusted
Ha setu me et dre ar vro
En ma dorn an alc'hwez
Evit klask er bed tro-war-dro
Dor gaer al levenez
War an hent braz hir a heulien
Pell diouz bro an Arvor
Euz an eürusted a glasken
Ne gaven ket an nor
Setu me, eun deiz digwezet
Krommet gant ar gozni
E-tal eun ti hanter-gwezet
Goloet a ginvi
Gant al alc'hwez me 'zigoras
Dor an ti heb toenn
Ha war an oalet me 'welas
Leh ma havellig gwenn
Ennan emeus kresket
Ennan, va mamm war he barlenn
He-deus ma luskellet
Kouezet eo va zi tamm ha tamm
Va eürusted ivez !
An eürusted ha ti va mamm
N'o deus 'med eun alc'hwez !
Va eürusted ivez !
An eürusted ha ti va mamm
N'o deus 'med eun alc'hwez !
Quand j’étais dans ma 18e
année
Jeune fille sans souci
On me confia une clef
On me confia une clef
La clef du Bonheur !
Et me voici
partie à travers le pays
ma clef en
mains
cherchant
alentour
La radieuse porte
du Bonheur
Sur la grande
route que je suivais,
loin du pays
d’Arvor
du Bonheur que je
cherchais
Je ne trouvais
point la porte
Et je me retrouve un
jour,
courbée sous le poids
des ans
près d'une maison à
demi-écroulée
recouverte de toiles
d’araignée
Avec ma clef, j’entr’ouvrais
la porte de la maison sans
toit
et près du foyer je vis
la place de mon petit
berceau blanc
Sitôt je reconnus ma maison,
là où j’ai grandi
là où ma mère, sur ses genoux
m'a bercée
Elle s’est écroulée, ma
maison,
et mon bonheur avec !
Le bonheur et la maison de ma
mère
ont la même clef !
Aucun commentaire:
Enregistrer un commentaire